تضرع محمد (قرآن)یکی از فضایل پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله، تضرع به درگاه خداوند است. در این مقاله آیات مرتبط با تضرع حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله معرفی می‌شوند. ۱ - یاد خدا همراه با تضرعپيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، موظّف به یاد خدا همراه با تضرّع: وَ اذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعاً ....پروردگارت را در دل خود، از روی تضرع و خوف ، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن؛ و از غافلان مباش! ..در این آیه براى تکمیل دستور فوق به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) دستور میدهد (و البته یک حکم عمومى است اگر چه روى سخن در آن به پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) شده همانند بسیارى دیگر از تعبیرات قرآن ) که پروردگارت را در دل خود از روى تضرع و خوف یاد کن (و اذکر ربک فى نفسک تضرعا و خیفة ). ذکر و یاد پروردگار را بدو قسم تقسیم کرده ، یکى توى دل و یکى به زبان و آهسته آنگاه هر دو قسم را مورد امر قرار داده ، و اما ذکر به صداى بلند را مورد امر قرار نداده بلکه از آن اعراض کرده ، و این نه به خاطر ذکر نبودن آن است ، بلکه به خاطر این است که چنین ذکر گفتنى با ادب عبودیت منافات دارد. ۲ - مأمور شدن به تضرعپیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله مأمور تضرّع به درگاه الهی: وَ إِلى رَبِّكَ فَارْغَبْ . گفته شده است: آيه مزبور پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را به تضرّع به درگاه الهى دعوت كرد. ۳ - هشدار به غفلت از تضرعهشدار خداوند به محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله، درباره غفلت از تضرّع به پيشگاه الهى: وَ اذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعاً وَ خِيفَةً ... وَ لا تَكُنْ مِنَ الْغافِلِينَ. ۴ - پانویس۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۷، ص۱۷۱، برگرفته از مقاله «تضرع محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله». |